Enschede - Met nog vier wedstrijden te gaan staat EHV keurig op de vijfde plaats in de eerste klasse D. Afgelopen zondag, thuis tegen GCHC, de nummer zeven, speelde EHV gelijk met 1-1. Van Wezenbeek eindigde vorig seizoen met zijn ploeg op de zevende plaats, maar daar gingen wel degradatieperikelen aan vooraf. "Tot de winterstop waren we goed bezig, maar daarna rekenden we ons te snel rijk. Uiteindelijk hebben we nog een paar belangrijke wedstrijden gewonnen en na de stunt tegen Ede waren we veilig. De zevende plek aan het einde, aanvoerder van het rechter rijtje, was hartstikke goed. Het team is grotendeels overeind blijven staan, dus de ambitie voor dit jaar was het beter doen dan vorig jaar.''

De missie die Van Wezenbeek meekreeg voor dit seizoen was helder: geen degradatiehockey spelen. "Ik kreeg de opdracht 'zorg dat je niet degradeert en ga eigenlijk een ander type spel spelen' – nou, dan zijn ze bij mij aan het goede adres. We zijn open trainingen gaan geven en dat heeft behoorlijk wat aanwas opgeleverd. In de eerste helft van het seizoen ging het heel goed, fantastisch eigenlijk. We zijn de winterstop ingegaan op de vijfde plek. Na de winterstop is het gat met nummer vier wel wat groter geworden. Er treedt wat verzadiging op. We waren altijd aan het jagen op het laatst en dat hoeft nu niet'', zegt Van Wezenbeek.

De 1-1 tegen Bully was een voorbeeld van die verzadiging. "Het was vrij matig van onze kant. We hadden thuis nog met 6-0 van ze gewonnen. Zij werkten gewoon harder.'' EHV speelt nog uit tegen de bovenste twee: MHC uit Ede en USHC uit Utrecht. Thuis zijn Amersfoort (7 mei) en Hattem (21 mei) de tegenstanders. "De thuiswedstrijden moeten we kunnen winnen. Hattem staat dan waarschijnlijk al in de barbecuestand.''

Of hij blijft als trainer? "Heel graag. De chemie is goed. De sterkhouders blijven en er komt behoorlijke goede jeugd uit de A1. En volgend seizoen zijn er ruimere promotiemogelijkheden. De top vier promoveert. Ik heb aangegeven door te willen. Maar er is wel wat gewissel in het bestuur.''

bron: Franklin Veldhuis